New York Day 4 & 5

Zondag

Vandaag is wedstrijddag van de New York Knicks! In de voormiddag shoppen we nog even en kort na de middag vertrekken papa, Giles, Quint en ik richting Madison Square Garden. We zijn volledig in outfit en op straat zie je overal de oranje-blauwe kleuren.
    
Het wordt een leuke wedstrijd en de Knicks winnen met 10 punten.
Wat ons enorm opvalt is dat er tijdens zo’n wedstrijd enorm veel beweging is in de tribunes. Iedereen loopt constant om eten of drinken, bij iedere time-out moet je rechtstaan om mensen door te laten. ‘Blijf nu toch in godsnaam eens allemaal zitten!’ was een gedachte die af en toe door onze hoofden spookte. Voor Amerikanen is het duidelijk meer om het eten te doen dan om de wedstrijd.
Hoe dan ook, de wedstrijd was fantastisch en we zaten perfect! 

's Avond gaan we naar Aoki; een Japans restaurant. Wel... Sushi Samba was overheerlijk, maar de sushi van Aoki zal ik ook nooit vergeten. Voor 23 dollar kan je twee sushi rolls kiezen. Ik kies uiteraard voor twee van de duurste rolls (17 en 18 dollar) omdat ze er gewoon ook het lekkerste uitzien. Man man man... Het zijn rolls van 8 stuks en ieder stuk is een mondvol. Maar zoooo lekker...niet te doen. Er ligt zelfs bladgoud op één van mijn twee rolls.

Hier kom ik ooit nog terug!

Maandag

De laatste dag is aangebroken. We ontbijten een laatste keer bij Amy's Bread. Gisteren hebben we 4 ontbijten gehad voor 24 dollar... volgens ons een kleine misrekening maar het kan ook zijn omdat ze de Belgen zo plezant vinden natuurlijk. 


We hebben al aardig wat uurtjes geshopt maar ook vandaag besteden we de laatste uren aan het kopen van souvenirs, cadeaus en rondwandelen op Times Square. Om 14u pikt de taxi ons op. Het duurt in spits (in New York is het ieder moment van de dag spits) bijna anderhalf uur om tot op JFK te geraken... 
De taxi zet ons af aan terminal 1. Ik blijf nog tot het laatste moment bij de familie. We sluiten af met een Starbucks koffie en met de cupcakes van Molly's Cupcakes uit Greenwich Village. Ik kan bevestigen dat de cupcakes hun titel waard zijn. Om 15u50 neem ik met tegenzin afscheid en trek ik richting terminal 7 zodat ik rustig kan inchecken. Mijn koffer is gevuld met Belgische chocolade en een pot Speculoospasta :D !!!! 


Ik check geen valies in want heb geen vloeistoffen mee dus schuif ik na het inchecken aan om door de security en douane te gaan. Het is the usual: schoenen uit, laptop uit de tas, jas en pull uit. Ik moet door een soort koker waar ik met handen omhoog in 2 seconden gescand wordt. Uit de koker vraagt een van de douaniers of ik iets in mijn zakken heb. Behalve een haarbandje en wat briefjes dollars niets maar ze checkt toch nog eens mijn zakken. Zo'n apparaat ziet dus alles, zelfs een snoepje zou ontdekt worden. Voor de zekerheid neemt een andere douanierster (of hoe je dat ook noemt) stalen van mijn handen en controleert ze op drugs... Ik zie er blijkbaar heel bad-ass uit vandaag... Mijn handtas is al door de douane en mijn Snickerstaart voor Noor ook. Mijn zak komt iets later en een andere douanier vraagt of hij mijn zak mag opendoen. Ik geef mijn toestemming en na 2 seconden heeft hij de pot Speculoospasta vast. 'U can't take this madam, it's a paste'. Ik reageer spontaan 'Are you serious, its Speculuspasta?!' Hij kijkt me een beetje vragend aan (die man heeft geen idee wat speculus is) en zegt daarop: 'Yeah but it is still a paste...'.
Hij: 'Do you want to bring it with you?'
Ik: 'I really do!' (geen haar op mijn hoofd die die pot speculoospasta achterlaat)
Hij: 'Ok, you will have to go back and check your bag'

Hupla, terug naar de check-in. 25 dollar om een zak in te checken en dus 25 dollar voor een pot speculoospasta...Achja...
Na het inchecken moet ik weer door de security, weer door de douane: schoenen uit, laptop uithalen; pull uit,... Dit keer haal ik ook mijn haarbandje uit mijn broekzak. Het gaat vlot. De man die mijn zak van de band haalde lacht eens, zich waarschijnlijk afvragend waarom ik in godsnaam een pot met speculoospasta wil inchecken... If only he would taste it... 

Mijn vlucht vertrekt om 17u50 en ik heb nog meer dan een uur dus haal ik nog vlug een fles water. Ondertussen is de bomaanslag van Boston overal op het nieuws. In de luchthaven zelf merk ik er weinig of niets van, het zal pas de komende uren zijn dat de maatregelen verstrengen. Of... mss was mijn pot speculoospasta daarom niet welkom...

Met mijn hadtas en fles water in de hand begeef ik me uiteindelijk naar gate 12. Ik loop een trap af, en nog een trap af, ik zie nog een bordje 'Baggage drop off' en ga door een laatste deur. Sta ik toch wel niet in het stuk waar alle baggage arriveert zeker. Ik spreek een man aan en zeg dat ik gate 12 moet hebben. 
Hij: 'Oh, you must have passed it'
Ik: 'Ok can I get back to the door?'
Hij: 'No you can't, you will have to go back and check security'

......

Oh mijn god! Niet nog eens!!! Aaaaaaaaaah!
Hupsakee, terug naar boven, mijn fles water gooi ik weg en daar gaan we voor ronde numero drie; roulé roulééé. 
Ik geef mijn paspoort en boardingpass af en laat voor de derde keer mijn naam en gate omcirkelen. Volgens mij denken ze echt dat ik één of ander gekleurde blondine ben (niets tegen blondines) die niet snapt dat je maar 1 keer door de douane moet.
Ik kijk naar de klok achter me en zie 17u25 staan. Slik! Binnen 25 minuten vertrekt mijn vliegtuig en er staat nog zeker 8 man voor me aan te schuiven. 
Lichte paniek overvalt me en het zweet breekt me uit. Ik vraag beleefd aan de mensen voor me of ik voor mag. Gelukkig zeggen ze allemaal ja en één van de douaniers neemt me in sneltempo mee. Mijn schoenen vliegen door de lucht, mijn laptop zwier ik in een mandje en mijn pull heb ik nog nooit zo snel uitgetrokken.
Op 5 minuten ben ik aan het wandelen naar gate 12. Ik mis mijn afslag deze keer niet en ik zie gelukkig nog volk zitten. Er zitten veel mensen neer en ik zie niemand aan de controle voor de boardingpass. Ik vraag aan een man of hij ook naar Toronto moet en tot mijn grote geluk zegt hij ja. 
Ik zet me dus neer, een beetje verward, en neem mijn gsm. Het was 17u05! Die klok stond gewoon verkeerd! Wat een idee om een klok op zo'n plek verkeerd te laten staan.

Maar goed. Ik wacht rustig tot we mogen boarden en luister wat muziek.
Lichtelijk emotioneel stijgen we op, weg uit New York, terug naar het Canadese leven.

Morgen zal me dat weer bevallen maar vandaag trek ik nog even een pruillipje :) 
Vijf geweldige dagen, ik heb mijn speculoospasta, chocolade en cadeautjes van Bernard en Liesbeth in mijn valies...
Het was reunie waar ik ongelooflijk hard van genoten heb en die me energie gegeven heeft om de komende weken door te komen.

Nu is het uitkijken naar 16 mei, dan komt mama op bezoek :D
Het aftellen kan dus weer beginnen. 
x